Zaburzenia rytmu serca – postępy 2012
12.06.2013
prof. dr hab. n. med. Maria Trusz-Gluza, Katowice
Wybrane treści dla pacjenta
-
Zaburzenia rytmu serca (arytmia) u dzieci
Zaburzenia rytmu serca wpływają na efektywność jego pracy. Ilość krwi pompowanej przez serce pracujące nieregularnie, zbyt szybko lub zbyt wolno, może być znacznie mniejsza od prawidłowej. Objawy zmniejszonej ilości krwi pompowanej przez serce do ciała, a szczególnie do mózgu są zwykle dominującymi objawami groźnych zaburzeń rytmu serca. Należą do nich: zawroty głowy, osłabienie, męczliwość, duszność i omdlenia.
-
Ostre niedokrwienie kończyny górnej
Przyczynami ostrego niedokrwienia kończyny są najczęściej zator (74% przypadków) lub zakrzep (5–35% przypadków). Do rzadszych przyczyn należą: zapalenie naczyń, rozwarstwienie ściany tętnicy, uraz lub uszkodzenie tętnicy (np. jako powikłanie niektórych zabiegów wewnątrznaczyniowych).
-
Stymulacja przezprzełykowa serca
Stymulacja przezprzełykowa serca polega na zarejestrowaniu zapisu elekrtokardiograficznego (EKG) w bezpośrednim sąsiedztwie serca oraz na wygenerowaniu pod kontrolą EKG arytmii, które mogą być dzięki temu dokładnie poznane i opisane.
-
Zespół preekscytacji
Zespół preekscytacji jest wrodzoną nieprawidłowością układu przewodzącego serca odpowiedzialnego za jego czynność elektryczną.
-
Arytmie komorowe
W przypadku występowania arytmii prawidłowa praca serca jest zaburzona z powodu nieprawidłowego rozchodzenia się pobudzenia elektrycznego. Komorowe zaburzenia rytmu mogą wywoływać lub nasilać zarówno czynniki pochodzenia sercowego, jak i stany chorobowe niezwiązane z sercem.
-
Migotanie przedsionków
Migotanie przedsionków jest najczęściej występującym zaburzeniem rytmu serca (arytmią). Charakteryzuje się szybkim, niemiarowym biciem serca, często powodującym uczucie kołatania w klatce piersiowej.
-
Częstoskurcz nadkomorowy
Częstoskurcz nadkomorowy jest rodzajem arytmii, czyli zaburzeń rytmu serca. Częstoskurcz nadkomorowy to szybki, nieprawidłowy rytm pracy serca, którego częstotliwość wynosi powyżej 100 uderzeń/min, a miejsce powstawania pobudzeń znajduje się powyżej tzw. pęczka Hisa, czyli w uproszczeniu – „nad” komorami.
