Komentuje prof. dr hab. med. Adam Witkowski z Kliniki Kardiologii i Angiologii Interwencyjnej Instytutu Kardiologii w Warszawie.
Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego 2014 dotyczące rewaskularyzacji mięśnia sercowego.
Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego 2014 dotyczące rewaskularyzacji mięśnia sercowego.
W artykule przedstawiono następujące zagadnienia dotyczące ambulatoryjnego monitorowania ciśnienia tętniczego (ABPM): ABPM a pomiary kliniczne ciśnienia tętniczego, graniczne wartości ciśnienia tętniczego w ABPM oraz ograniczenia, wymagania techniczne i wskazania do ABPM.
Autorka przedstawia w skrócie nowe wytyczne amerykańskie dotyczące postępowania u chorych z migotaniem przedsionków, w kontekście wytycznych europejskich, w tym następujące zagadnienia: klasyfikacja migotania przedsionków, zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym, kontrola częstotliwości rytmu komór, kardiowersja, farmakoterapia w celu utrzymania rytmu zatokowego, ablacja, postępowanie w szczególnych populacjach chorych, takich jak sportowcy, osoby w podeszłym wieku, chorzy na kardiomiopatię przerostową, z nadczynnością tarczycy i z niewydolnością serca.
Autorzy przedstawiają główne zalecenia z najnowszych wytycznych postępowania w nadciśnieniu tętniczym opracowanych przez ekspertów amerykańskich Joint National Committee (JNC8) oraz z wytycznych ASH i ISH, konfrontując je z aktualnymi wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego.
W artykule omówiono najnowsze wytyczne amerykańskich towarzystw kardiologicznych dotyczące oceny ryzyka sercowo-naczyniowego i wskazań do stosowania statyn, oraz porównano je z wytycznymi europejskimi.
Popularyzację CPX utrudnia jego wyższy koszt w porównaniu ze standardowym testem wysiłkowym, dłuższy czas badania i wyższe wymagania odnośnie do kompetencji osób prowadzących badanie.
Komentarz do wytycznej European Society for Medical Oncology 2012, dotyczącej oceny ryzyka i zapobiegania powikłaniom sercowo-naczyniowym, optymalnego skryningu i monitorowania czynności serca podczas leczenia przeciwnowotworowego oraz aktywnego leczenia wcześniej występujących chorób serca w celu umożliwienia zastosowania najbardziej skutecznej metody leczenia nowotworu i aktywnego leczenia kardiotoksyczności wywołanej chemioterapią, lekami celowanymi lub radioterapią.
Denerwacja tętnic nerkowych jest nowoczesną metodą leczenia ciężkiego, lekoopornego nadciśnienia tętniczego. Polega na ablacji włókien nerwowych biegnących w przydance tętnic nerkowych dośrodkowych, łączących nerkę z podwzgórzem oraz odśrodkowych, unerwiających m.in. aparat przykłębuszkowy. Skutkiem denerwacji jest zmniejszenie oporu obwodowego oraz spadek aktywności układu współczulnego w całym organizmie, a więc obniżenie ciśnienia tętniczego.