medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
(...) Leczenie rt-PA może być przeprowadzane tylko w jednostkach do tego przygotowanych, a więc na oddziałach udarowych. Musi być tam wykwalifikowany personel, dostępność do komputerowej tomografii głowy i laboratorium analitycznego przez 24 godz. 7 dni w tygodniu (...)
W artykule przedstawiono w skrócie aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące świeżego zawału serca z uniesieniem odcinków ST, w tym następujące zagadnienia: definicję świeżego zawału serca, patogenezę i ocenę ryzyka, postępowanie wstępne, rozpoznanie, leczenie przeciwbólowe, zmniejszające duszność i niepokój, leczenie reperfuzyjne, rutynowe leczenie farmakologiczne w ostrej fazie zawału, postępowanie w zawale prawej komory, w zawale u chorego na cukrzycę, w zawale u chorego z niewydolnością nerek i w powikłaniach świeżego zawału serca, a także rehabilitację i prewencję wtórną.
European Society of Cardiology (ESC) opublikowało nowe wytyczne dotyczące leczenia chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (ST-segment elevation myocardial infarction – STEMI), które zastępują wytyczne ESC z 2003 roku.
W artykule przedstawiono w skrócie aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące postępowania w ostrej zatorowości płucnej, w tym następujące zagadnienia: czynniki ryzyka, klasyfikację ciężkości choroby, zasady ustalania rozpoznania, metody leczenia, profilaktykę wtórną.
Artykuł zawiera wybrane praktyczne informacje i zalecenia z aktualnych wytycznych opracowanych przez amerykańskie towarzystwa kardiologiczne, dotyczące: 1) oceny ryzyka sercowego, 2) badań diagnostycznych i monitorowania; 3) leczenia farmakologicznego; 4) rewaskularyzacji wieńcowej przed operacją pozasercową.
W artykule podano główne fakty dotyczące ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u kobiet w okresie okołomenopauzalnym oraz interwencje wskazane w celu zmniejszania tego ryzyka.
Artykuł zawiera aktualne zalecenia Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące stymulacji elektrycznej serca u chorych z: 1) chorobą węzła zatokowego; 2) zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego; 3) przewlekłym blokiem dwuwiązkowym i trójwiązkowym; 4) zespołem długiego QT; 5) omdleniem odruchowym; 5) zawałem serca; 6) kardiomiopatią przerostową; 7) sercem przeszczepionym; 8) niewydolnością serca (stymulacja resynchronizująca).
Artykuł zawiera najważniejsze z praktycznego punktu widzenia informacje z aktualnego stanowiska międzynarodowego zespołu ekspertów w sprawie definicji zawału serca. Przedstawiono w nim: 1) kryteria świeżego i przebytego zawału serca; 2) kliniczne cechy niedokrwienia mięśnia sercowego; 3) klasyfikację patomorfologiczną i kliniczną zawału serca; 4) biomarkery zawału serca; 5) elektrokardiograficzne wykrywanie zawału serca; 6) rolę badań obrazowych; 7) kryteria rozpoznania zawału serca związanego z zabiegami rewaskularyzacyjnymi.
