Niewydolność serca a choroba wątroby
Problemy w diagnostyce i leczeniu chorych z niewydolnością serca i z chorobami współistniejącymi. Odcinek 4: Niewydolność serca a choroba wątroby
18.05.2014
prof. dr hab. n. med. Waldemar Banasiak1, lek. Jan Biegus1, prof. dr hab. n. med. Ewa Jankowska1,2, prof. dr hab. n. med. Piotr Ponikowski1,2
1 Klinika Kardiologii, Ośrodek Chorób Serca, Wojskowy Szpital Kliniczny we Wrocławiu, 2 Klinika Chorób Serca, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu
Wybrane treści dla pacjenta
-
Niewydolność serca
Niewydolność serca zwykle ma charakter postępujący i w sposób nieunikniony prowadzi do pogarszania się czynności mięśnia sercowego.
-
Regeneracja i oczyszczanie wątroby – czy wspomaganie jest potrzebne?
Wątroba to jeden z narządów ułatwiających usuwanie z organizmu ewentualnych toksyn oraz zbędnych produktów przemiany materii. Właściwe pełnienie tej funkcji umożliwia jej prawidłowo zbilansowana dieta zawierająca produkty pochodzenia roślinnego. Pojawia się jednak pytanie, czy wątrobę należy dodatkowo wspierać, wprowadzając konkretną dietę lub stosując na przykład mieszanki ziołowe?
-
Zalecenia żywieniowe w ostrym i przewlekłym zapaleniu wątroby
Choroby wątroby obejmują szereg jednostek chorobowych, z których najczęściej występują: ostre i przewlekłe zapalenie wątroby, marskość wątroby, choroba stłuszczeniowa wątroby i toksyczne uszkodzenie wątroby. W leczeniu tych chorób żywienie jest podstawowym elementem terapii.
-
Ostre stłuszczenie wątroby ciężarnych
Ostre stłuszczenie wątroby ciężarnych jest rzadką, ale ciężką i gwałtownie przebiegającą chorobą, występującą w III trymestrze ciąży lub zaraz po porodzie.
-
Przeszczep wątroby
Przeszczepienie wątroby jest metodą leczenia niektórych poważnych chorób wątroby, stosowaną w sytuacjach, kiedy wyczerpano już inne możliwości leczenia. Wskazaniami do przeszczepienia są ciężkie choroby wątroby, takie jak marskość wątroby, nowotwory czy niewydolność wątroby. Przeciwwskazania do przeszczepienia to m.in. czynna choroba alkoholowa, rak wątroby z przerzutami i ciężkie zakażenia ogólnoustrojowe. Rokowanie po przeszczepieniu jest dobre, około 70–80% osób ma szansę na wieloletnie przeżycie.
-
Polekowe uszkodzenia wątroby u dzieci
Polekowe uszkodzenie wątroby u dzieci może stanowić konsekwencję podawania leków stosowanych w leczeniu infekcji (leki przeciwgorączkowe, antybiotyki) lub przypadkowego przyjęcia przez dziecko preparatu przeznaczonego dla dorosłych. Należy pamiętać o przechowywaniu leków poza zasięgiem dzieci, a w przypadku choroby dziecka – o podawaniu leków w dawkach zaleconych przez lekarza lub zgodnie z ulotką, w przypadku leków bez recepty
-
Autoimmunologiczne zapalenie wątroby
Przyczyna choroby jest nieznana. Uważa się, że u jej podłoża leżą predyspozycje genetyczne osoby chorej do tak zwanej reakcji z autoagresji, czyli do ataku komórek układu odpornościowego na własne białka, zlokalizowane w tym przypadku na komórkach wątrobowych.
-
Ostra niewydolność wątroby
Ostra niewydolność wątroby to jeden z najbardziej dramatycznych zespołów klinicznych obserwowanych w praktyce - śmiertelność w przebiegu choroby sięga 30—80%.
-
Szczepienie przeciwko WZW typu B
Szczepienie przeciwko WZW typu B, czyli wirusowemu zapaleniu wątroby typu B jest skutecznym sposobem zapobiegania zachorowaniu. W Polsce jest to szczepienie obowiązkowe dla wszystkich dzieci (pierwsza dawka jest podawana noworodkom) i niektórych dorosłych. Zdrowe osoby bez zaburzeń odporności po przyjęciu pełnego cyklu szczepienia nie wymagają podawania dawek przypominających szczepionki.
-
Powiększenie wątroby
W zależności od budowy ciała prawidłowa wątroba jest schowana za łukiem żebrowym i nie jest wyczuwalna podczas badania brzucha albo jej dolny brzeg może być wyczuwalny tuż poniżej łuku żebrowego. Przyczyny powiększenia wątroby (hepatomegalii) mogą być związane z zapaleniem wątroby, zastojem krwi lub żółci w wątrobie, guzami (nowotworami wątroby lub przerzutami do wątroby), a także z odkładaniem się substancji w wątrobie (choroby spichrzeniowe). W celu ustalenia rozpoznania lekarz zleci badania obrazowe (zwykle najpierw USG brzucha), a także badania laboratoryjne krwi.
