Kontrola pacjenta po przebytej zatorowości płucnej
Czy u pacjenta po zatorowości płucnej (ZP) należy wykonać kontrolną tomografię komputerową? Jeśli tak, to kiedy? Czy badanie to pozwoli ocenić stopień rekanalizacji tętnic płucnych?
Czy u pacjenta po zatorowości płucnej (ZP) należy wykonać kontrolną tomografię komputerową? Jeśli tak, to kiedy? Czy badanie to pozwoli ocenić stopień rekanalizacji tętnic płucnych?
Pacjentów z ostrą zatorowością płucną zarówno o dużym ryzyku, u których zastosowanie trombolizy systemowej jest niemożliwe, jak i część pacjentów o pośrednim dużym ryzyku zgonu, u których wstępne leczenie jest nieskuteczne, należy skonsultować z najbliższym zespołem reagowania w zatorowości płucnej (PERT). Prof. Grzegorz Kopeć omawia zadania zespołów PERT oraz przedstawia funkcjonujące już w Polsce zespoły PERT.
Jakie kryteria ograniczenia wydolności fizycznej po zatorowości płucnej (ZP) stanowią wskazanie do skierowania pacjenta do ośrodka specjalistycznego? Jak różnicować, czy ograniczenie wydolności jest wynikiem rozwijającego się przewlekłego zakrzepowo-zatorowego nadciśnienia płucnego (CTEPH), czy efektem roztrenowania?
Badanie echokardiograficzne jest szeroko dostępnym badaniem obrazowym pozwalającym na oszacowanie prawdopodobieństwa nadciśnienia płucnego oraz ocenę rokowania. O specyficznych zastosowaniach echokardiografii w nadciśnieniu płucnym mówi prof. Jarosław Kasprzak.
Selektywna strategia inwazyjna to nowa, wprowadzona w wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego w 2020 roku, kategoria postępowania u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST. W tej grupie pacjentów wykonanie koronarografii uzależnione jest od wyniku próby obciążeniowej.
Instytut Chorób Serca w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu od końca lutego wykonał 40 przeszczepień serca. Często pobierano ten organ od dawcy w odległym rejonie Polski.
O wpływie modyfikacji diety i aktywności fizycznej na poprawę profilu lipidowego mówi prof. dr hab. n. med. Artur Mamcarz.
Prof. Harriette Van Spall przedstawia trzy najważniejsze zasady w diagnostyce i leczeniu niewydolności serca: (1) rozpoznawanie stanów i chorób zwiększających ryzyko niewydolności serca i ich odpowiednie leczenie, (2) stosowanie terapii 4-lekowej obejmującej inhibitor neprylizyny z blokerem receptora angiotensynowego (ARNI), β-adrenolityk, antagonistę receptora mineralokortykosteroidowego oraz inhibitor kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 (SGLT2), (3) kontynuowanie leczenia niewydolności serca u chorych w okresie remisji i normalizacji frakcji wyrzutowej.
U pacjentów z twardziną układową istnieje zwiększone ryzyko rozwoju różnych postaci nadciśnienia płucnego, w tym tętniczego nadciśnienia płucnego (TNP), nadciśnienia płucnego w przebiegu chorób lewej części serca i chorób płuc. Obecnie leczenie swoiste celowane na tętniczki płucne zalecane jest jedynie w grupie pacjentów z TNP. Prof. Michał Ciurzyński omawia skuteczność takiego leczenia.
Inhibitory PCSK-9 u wybranych pacjentów z hipercholesterolemią są refundowane w ramach Programu lekowego Narodowego Funduszu Zdrowia. O kryteriach włączenia do programu oraz potrzebach pacjentów mówi prof. Piotr Dobrowolski z Narodowego Instytutu Kardiologii.