Omówienie: prof. Maria Trusz-Gluza z I Katedry i Kliniki Kardiologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego
Wytyczne 2010 Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) dotyczące wad wrodzonych serca - komentarz prof. Helmut Baumgartner z Adult Congenital and Valvular Heart Disease Center w Munster, przewodniczący Grupy Roboczej ESC ds. Leczenia Wrodzonych Wad Serca
Wytyczne International Society of Heart and Lung Transplantation (ISHLT)
W 2006 roku ISHLT po raz trzeci wydało szczegółowe zalecenia dotyczące zasad kwalifikacji do zabiegów przeszczepienia serca. Dokument ten jest ważnym uzupełnieniem wytycznych leczenia niewydolności serca zarówno europejskich, jak i amerykańskich, w których zagadnienie przeszczepiania serca omówiono tylko ogólnie.
W Europie liczącej ogółem około 490 milionów mieszkańców przeprowadza się co roku, według przybliżonych szacunków, 7 milionów dużych zabiegów chirurgicznych. Główną przyczyną powikłań okołooperacyjnych i śmierci tych chorych są incydenty sercowe, takie jak zawał serca i zgon sercowy.
U chorych z migotaniem przedsionków obciążonych umiarkowanym lub dużym ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych zaleca się obecnie przewlekłe leczenie doustnym lekiem przeciwkrzepliwym; zwykle jest nim antagonista witaminy K – warfaryna (w Polsce stosuje się także acenokumarol – przyp. red.)
Krwotok podpajęczynówkowy z pękniętego tętniaka stanowi ok. 5% wszystkich udarów mózgu. Występuje z częstością od 2 do nawet 22,5 przypadków na 100 000 populacji rocznie. Mimo rzadszego występowania niż udar niedokrwienny i krwotoczny stanowi bardzo istotny problem kliniczny ze względu na poważne konsekwencje.
W artykule przedstawiono stanowisko amerykańskich towarzystw kardiologicznych dotyczące zapobiegania częstoskurczowi typu torsade de pointes u chorych hospitalizowanych, w tym leki wywołujące i czynniki ryzyka, metody monitorowania QT/QTc oraz postępowanie w przypadku polekowego wydłużenia QT i torsade de pointes.
Wytyczne ACC i AHA dotyczące postępowania w zawale serca z uniesieniem odcinka ST – aktualizacja 2009
Duszność jest główną dolegliwością u chorych na zaawansowaną chorobę płuc lub serca. Na przykład 94% chorych na przewlekłą chorobę płuc odczuwa duszność w ostatnim roku życia.
Omdlenie to przemijająca utrata przytomności spowodowana przejściową, uogólnioną hipoperfuzją mózgu, cechująca się szybkim początkiem, krótkim czasem trwania i samoistnym całkowitym ustąpieniem.