Prof. Harriette Van Spall przedstawia trzy najważniejsze zasady w diagnostyce i leczeniu niewydolności serca: (1) rozpoznawanie stanów i chorób zwiększających ryzyko niewydolności serca i ich odpowiednie leczenie, (2) stosowanie terapii 4-lekowej obejmującej inhibitor neprylizyny z blokerem receptora angiotensynowego (ARNI), β-adrenolityk, antagonistę receptora mineralokortykosteroidowego oraz inhibitor kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 (SGLT2), (3) kontynuowanie leczenia niewydolności serca u chorych w okresie remisji i normalizacji frakcji wyrzutowej.
Na pytanie do eksperta odpowiada dr hab. Renata Główczyńska.
Wytyczne PTK i ESC dotyczące niewydolności serca zalecają stosowanie leków moczopędnych do łagodzenia objawów i oznak niewydolności serca, szczególnie natężonych w okresach zaostrzeń choroby, a będących skutkiem retencji wody w organizmie.
Autorzy przedstawiają aktualne definicje niewydolności serca z zachowaną frakcją wyrzutową, trudności w rozpoznaniu, algorytm echokardiograficznej oceny dysfunkcji rozkurczowej oraz kompleksowe postępowanie diagnostyczne.
Dr n. med. Piotr Feusette omawia trzy filary, na których powinno się opierać postępowanie z pacjentem po zawale serca: farmakoterapię, rehabilitację i zmianę stylu życia.
Dr hab. Agnieszka Kapłon-Cieślicka podsumowuje doniesienia z zakresu niewydolności serca przedstawione podczas kongresu Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego 2020.
Prof. Artur Mamcarz omawia zalecenia Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego 2020 dotyczące aktywności fizycznej pacjentów z niewydolnością serca.
Dr Robert Zymliński omawia specyfikę leczenia diuretycznego u pacjentów ze współistniejącą niewydolnością serca i niewydolnością nerek.
Prof. Przemysław Leszek przedstawia kliniczne efekty utrzymania terapii beta-adrenolitykami u pacjentów ze zdekompensowaną niewydolnością serca.
Dr Robert Zymliński omawia specyfikę leczenia diuretycznego u pacjentów ze współistniejącą niewydolnością serca i niewydolnością nerek.